فرهنگِ سیزدهمین روز فروردین ۱۴۰۴ ایرانی باز هم در دوباره ی نامیرای خود شگفتی ها آفریده و تمدن بشری جایگاه ویژه ای برای آن قائل است.
محله ی افرای ماهدشت و این مجتمع خلوت است.
به بوستان/ پارک افرا می روم که پوشیده از سفره های رنگارنگ، انباشته از لبخند و متراکم از پیر و جوان، زن و مرد می درخشد.
از لایه های متنوع جمعیّت رد می شوم. گفت و گوهایِ شیرین زبان پارسی با کلام های آذری، کردی و حتّا عربی به هم پیوسته است.
چه کشش، نیروی جاودانی و اهمیّت ملی در این روز وجود دارد که شهری و روستایی را به بیرون از خانه کشانده است؟
سنگرِ این اتّحاد فرهنگی دارای چه صلابتِ معجزه آساست که رخنه ناپذیر، هر نوع حمله و حیله ی واپس اندیشان وامانده را بی اثر ساخته است؟/ هاشم حسینی، روز نوشت ها
April 02nd, 2025