اگر مقدر می بود
که دوباره
زاده می شدم
در دامن مادرم
که بسیار دلتنگِ بویِ بی ریایی اویم،
از آن اراده ی بی انتها
ناپیدا
که ادیان
می نامندش خدا
و من نمی دانم چرا
می خواستم
مرا
بلوطی بیافریند
پرسایه
در کمرکشِ راهی
دور از سلطه ی سرمایه..../هاشم حسینی، از دفترِ سروده های "پرنده هنوز می خواند"