رفتگان را یادها در دل
شفاست
خوبی و آن خیر ها
بر ما دعاست
آدمی انسان نگردد
جز به راهِ راستان
ارث داد و راد او
پیش خدا
بس پر بهاست .../ هاشم حسینی
💌✍️
اکنون که شاکر درگاه حق و سپاسمند محبت یارانِ بی ریایِ دور و نزدیک، چاشت بامدادی را خورده و قهوه ی خوشگواری را تلخ، به مزه ی حقیقت نوشیده ام، عازم دیدار خفتگانم، بیدار در زیر خاک پاک ایران...
حضرت حافظ هم همراهیم می کند.
حق نگهدار آن نازنین:
"که کار خیر بی روی و ریا کرد..."
پنج شنبه، بیست و هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳
May 16th, 2024

پ. ن.
P.S.
دو عکس را بالا را نه برای خودنمایی، بلکه به فرمان بانویی اندیشمند آمیزه کرده ام:
یکی که با کلاه پشمی(زمستان در لواسان) است، هنگامی بوده که با او و جماعتی فیلمساز مستند، به زیارت شاعر سینما، عباس کیارستمی رفته بودیم؛ و آنان از من خواستند، بر آستانِ این رفته ی راهِ هنر که آیینه ی جمال اوست/ دوست، حافظ بخوانم ...
و دیگری بر آرامگاهِ متبرکِ فاخته ی بختیاری، آ بهمن علاء دین است که مسعودبختِ فرشتگان می ماند در دل ها...
سروده بالا را تقدیم شما خوانندگان این دل نوشته می کنم، باشد که عزیزان دلبندتان را دور یا نزدیک، تا زنده اند دوست بدارید...
تندرست و سربلند بمانید.
آمین.