به یاد عزیز سفر کرده به دیار ابدیتِ افتخار: علی پاینده که در گذر فاتحانه از رنج ها؛ با رادی و راستی، ابعادِ مغفول مانده ی سوسیالیسم واقعی را که همانا اومانیسم و دموکراسی است، معناهای تازه ای بخشیده است.
□☆□
وصیت نامه ی کهنه سرباز راه آزادی

یاران!
بدرود.
دیگر درنگی نمانده به دیدار 
اما بیاوریدم
پیراهن سپیده ی پنهان
روییده بر سینه اش
دلی آتش
چون آن شقایق تابان
پرپر
در کناره ی میدان.

دریابید
پیچیده 
به پرنیان پیمان
تار و پود
هزار نگاره از یاران
به وداع رفته ی دلدار
برگشته به پیکار 
جان داده 
نیامده بر سرِ قرار.

پَسامن
بیرون بریدُ
با احتیاط
پاره پاره هاش را
ببندید
بر بال های یکان یکان
کبوترانِ  چشم انتظار بام

همین!
آنان می دانتد
بر کدام بام ها
فرود آیند با یقین.

هاشم حسینی