بیا و بنگر/ یادداشت ۱۱۳ ☆صعود کن فرزند! در خود نمان!☆ مادر نقش ازلی در تکوین شخصیت فرزند دارد. دهه ی نخستین، تعیین کننده ی آینده ی فرزند - خوشبخت یا ناکام بودن است. مامان کوکو- نسل سوم پیشی های خانه ی ماست که سه فرزند برومند: دو پسر: کوشیما و کوراشا(همان که مهارت بالا رفتن از درخت را به مادر نشان می دهد) و یک دختر: کوماشا دارد... عکس های متعددی از او دارم که شیوه های راه رفتن، دفاع از خود و خطر کردن( بالا پایین آمدن از درخت و دیوار، پرش و...) تمییز کردن و شناخت دوست از دشمن را به تک تک آن ها آموزش داده است... آیا مادران نسل ما - با وجود فقر مادی، تنگناهای عاطفی و بیسوادی، موفق تر بودند یا زنان ایدئولوژی زده ی برخوردار از امکانات متنوع کنونی؟ دوش، در پیاده روی هر روزه و خرید، متوجه مادر جوانی شدم که از خودروی لاکچری اش بیرون آمد و به پسرک پیش دبستانی اش- چاق و غبغب دار، کمک کرد پا بر زمین بگذارد که نگذاشت و آخر سر در آِغوشش گرفت و... نسل حیرت آوری از کودکان خانواده های تازه به دوران رسیده را می بینیم که تحمل کوچکترین ناملایمات و سختی ها را نداشته، سعادت را تامین منافع مادی حقیرانه و زرنگی اجتماعی را زیرآب زنی دیگران می دانند.. والدین خودشیفته ای (بیشتر مادران) هستند که برای خودنمایی، موجودات قربانی تحویل جامعه داده اند... من به سهم خود، هرگاه با کودکانی از این نوع رو به رو می شوم، به سوی آن ها می روم، کف دست را رو به کف دست آن ها گرفته، تا محکم به بزنیم و فریاد می زنم: "صعود کن فرزند! در خود درجا نزن!" 🌹♤♡◇♧❤️ هاشم حسینی ۵ شنبه، چهل و یکم تابستان ۹۸ عظیمیه کرج 01st August, 2019