بیا و بنگر/ یادداشت ۱۱۲ ☆خوشبختی را هجی کن...☆ دیشب در مهمانی باشکوه سه خواهر: آوا، سِتی و سارا اسمی حضور داشتم: محضری پرفیض که در آن تظاهر و تملق، دروغ و دورویی را راهی نیست. پرتوانتر باد بابا "سلیمان" و باشکوهتر: حضور مامان "اعظم"... و زنده باد امید! این دو فرهنگی خوشنام و کوشنده ی اجتماعی به سهم خود در راه سربلندی ایران، آشیانه ای به وجودآورده اند سرشار از رنگ های معطر کرامت انسانی تا در آن فرزندانی باهوش و برخوردار از استقلال فردی، هنر عشق ورزیدن به "رادی" و "راستی" را بیاموزند. راستی خوشبختی چیست؟ مشخصه های رستگاری انسان را کدام بنامیم؟ شما چه می گویید؟ ...کوتاه کنم سخن: بی نقاب و دروغ زیستن و خود ماندن؛ عیار انسانی بالا داشتن و معاشرت بی پیرایه با کسانی که زندگی روزانه اشان ثابت کننده ی ادعاها، ایدئولوژی و اعتقادات اشان است، عین خوشبختی است... رستگاری را از سه خواهر بیاموزیم... و یادمان نرود: جهان را به کودکان بسپاریم و یا دست کم، با عینک فرشتگیِ آن ها به جهان بنگریم تا حتی برای یک روز، طعم خوشبختی را بچشیم. 🌹♤♡◇♧❤️ هاشم حسینی شنبه، بیست و نهم تابستان ۹۸ عظیمیه کرج 20th July, 2019