با نگاهی به دستاوردهای ادبی روسیه ی سده ی نوزده(آثار داستایوسکی، تالستوی، چخوف، لرمانتف و...) که از راه زبان فرانسه، محصولات ادبی هنری اروپا را سیری ناپذیر می گواریدند؛ و خلاقیت های ادبی جمالزاده، صادق هدایت، فروغ فرخزاد و نیما یوشیج - به عنوان نمونه، که با دریچه ی گشوده ی زبان خارجی به ذهن و زبان اصیل خودویژه رسیدند، در می یابیم که:
دست کم، آشنایی با یک یا دو زبان خارجی، ما را به شناخت گسترده و ژرفی از زبان پارسی رهنمون می سازد...