زنی که واژه ها را دست می کشد، آب حیات می بخشد: تناسخ بودگان در واژگان~~~ پاییز خوانده ها/ یادداشت 111
*
این جا کسی نیست/  پرستو آصف(1351) .- تهران: بهجت، 95
1000نسخه
شماره تماس ناشر: 8889990-021
*
تراشه هایی از مرواریدها، کشف و شکارهای شگفت شاعری ایستاده بر بلندا:
- ... نیشتر سکوت بر سنگ...16
- کلمات جایی پنهان می شوند...64
- رود با خود چه می آورد، جز شعرهای سنگ؟ 45
- سوت کشتی چیزی می خواهد، روباه چیزی، باد چیزی. 53
 
شعر واقعی را اگر زایش واژه ها بدانیم با قیافه، قالب و قواره ای تازه، عطر و رنگی نابوده تا کنون؛ و اندیشه و اندوهی به بار نشسته، سروده های دفتر ستاره آصف، رخداد خودویژه ی شاعرانه ای است نسیم وار در این هیاهو بر سر هیچ دلالان کلام که این جا و آن جا - حتا در دکان های تلگرامی، "شاعر" جا می زنند.
دستاورد پرستو آصف نوعی سور رئالیسم اتوبیوگرافیک است، نوستالژیک، بی تفاوت به مُد زمانه؛ مُشکی که خود می بوید، بی نیاز به جارچی، لله باشی و لابی.
شاعر دانه های انگور را وا می دارد که بر خورشید به تور افتاده بتابند(44) و آن جا:
عنکبوت می رقصد/ روی تارش آواز خرمگسی جا مانده.(62)
بسامد اشیایی مانند آتش(5، 7، 9)؛ برف(8، 19، 26، 27، 65 و 66)؛ کلمات(5، 7، 11، 15، 22، 30، 34، 63، 64، 66، 76 و 80 ) چشمگیر و بیانگر سویه ی طبیعت گرایی بکر شاعر است، جایی که کسی نیست.
*
هاشم حسینی
کرج
نیم روز 4شنبه، 19م پاییز 96