نمونه گزین از شعر خوزستان/11
 
 
دو سروده از بانوی بامدادهای نیامده
*
ماریا نقیب زاده(زاده ی شوشتر، 1343) شاعر دریای بی کرانه ی عشق است. پس از انتشار مجموعه شعر "بامدادهای نیامده" (اهواز: نشر تراوا، 1380) هم چنان لحن و سویه نگاه عاشقانه، هستی گرایانه و نوستالژیک خود را حفظ کرده، اما گسترده تر و ژرف به دستاوردهای تازه ای رسیده است. زبان ناوابسته و بارور او- بی اهمیت به کارگاه ها و گزاره های رایج شعر معاصر ایران/ خوزستان، در روندی موفقیت آمیز به پیش می رود...
*
یک
 
سروده ی شماره 29/ بامدادهای نیامده(ص.35)
 
بگذار در حریری بپیچانمت
و به مومیایی قرون بسپارمت
مبادا قداست گونه هایت از غبار سرانگشتانم
رنگ ببازد.
 
بگذار میان طراوت آینه ها نهانت سازم
تا در نگاه هیچ تصویری استحاله نگردی.
 
بگذار هیچ گاه نداشته باشمت
زیرا که جاودانه می خواهمت.
 
 
دو/ از کتاب در دست انتشار
 
تمام می کنم مشق های عاشقی
و خرده ریزهای یادت را
در دفتر گشوده ی ایام.
 
به مرور خاطرات انبوهی که می فشارد گلو
و روزنه های دل
به انتحار بی رحمانه ی جوانی نشسته ام!
و طنابی که در بی تابی هایم
هر دم گلو را می فشارد 
به تهدید، چنگ بر ریه ها می زند.
 
چرا ثانیه ها از رفتن
سرباز می زنند
و زمین از گردش باز ایستاده است؟
 
ز پندار شب هایی چنین
باید که برکشم
دستی به رازگونی این طلسم
که سرنوشت را این گونه رقم زد
و بر ویرانه های دژی فرسوده
پرچم پیروزی را
بر یادی های بی رمق برافشانم.26/01/95
*
<< تاریخ و تحلیل شعر خوزستان
*
هاشم حسینی
اهواز ، کیان پارس
29-بهار96