زمستان خوانده ها / یادداشت 76 م

سروده های برنده ی جایزه ی نوبل یک رمان نویس

*

میرایی/ گونتر گراس؛ برگردان و بازسرایی: خسرو(1359) و سارا(1364)کیان راد.  - تهران: کوله پشتی، 1395

برگردان از زبان آلمانی

" در باب میرایی" آخرین کتاب گونتر گراس، نویسنده ی  آلمانی داستان های جهانی "طبل حلبی" و "کفچه ماهی"  است که حدود شش ماه پس از مرگش( آوریل2015) انتشار یافت.  مترجمان در سرسخن کتاب نوشته اند: "...شعرهای گراس مثل همیشه، طیفی از احساسات و تجربیات او را منعکس می کند.  گراس، هم به آنجلا مرکل (شعر" مامان") و رفتار آلمان در قبال یونان نقد دارد و هم به عقب ماندگان خارجی ستیز کشورش و یا هواپیماهای بی سرنشین آمریکا؛ و هم  زمان از زیبایی طبیعت پیرامونش لذت می برد. " ص.  12 

 شعر "در باب میرایی" او را با هم بخوانیم:

اکنون دیگر همه چیز به پایان رسیده / اکنون دیگر بس است. / اکنون همه چیز تمام شد و رفت.  / اکنون دیگر هیچ راحتی نیست.  / اکنون هیچ غلطی نمی توان کرد. / اکنون دیگر هیچ چیزی آزاردهنده نیست / و به زودی بهتر می شود. / و هیچ چیزی بر جا نخواهد ماند.  / و همه جا ابدیت خواهد بود.    ص.  151

گونتر گراس همان است که پیش از مرگ، با سلیقه و دقت تمام، سفارش دو تابوت برای خود و همسرش را به دوستشان، استاد درودگر، ارنست آدومایت داد و همسرش کفن را خود فراهم ساخت( شعر " جایی و چیزی که در آن خواهیم آرمید" ص.  65 ) او در این سروده های ساده ، اما فلسفی، به گشت و گذار در اسطوره و اشیا، پاکیاد کودکی و همراهی رفیقانه ی مرگ روی می آورد. 

در شعر "  پست حلزونی"  می خواند:

دوست دارم به رفیقان درگذشته، نامه هایی بنویسم / و نامه های موجز و گلایه آمیز به محبوبم / که دیرزمانی ست تکیده...  / آه چقدر دل تنگ  رفیقان درگذشته ام... / و محبوبی که اسمش در گاوصندوقی نهان/ برایم تازه مانده / و تا ابد بازگفتنی ست.  صص.  20-19

+

*

*

هاشم حسینی

کتابسرای چیستا، 45 متری کاج

46/ زمستان/  95