... کودک با حس ناوابستگی به زور و اندوه و محدودیت به دنیا می آید. می خندد. نا راستی یا دروغ را نمی شناسد. این صورت های ازلی شخصیت نوع انسان را نمی توان با فریب و جهل و خرافه از بین برد. تاریخ افتخارآمیز انسان آزادیخواه سرشار از نمونه و شواهد انکار ناپذیر بر این ادعاست.

آدمی موجودی جمعگرا بوده، پس آگاهی و امنیت فردی خود را در میان خانواده ی بشری با معنا می داند و در درازمدت محفوظ می دارد... او چون جانوری سخنگو ( ناطق) و اندیشه ورز است، پس در نهایت بر مبنای منطق علمی و باورها و ایمان نهادینه شده اش به اهداف متعالی می رسد...

دیشب داشتم شماره ی 91 (بهمن و اسفند 91) را می خواندم، رسیدم به سروده ی زیبایی از علی محمد مرادی، برگرفته از صدای شرق (نشریه ی ملی ادبی انجمن نویسندگات تاجیک، شماره 5 سال 2009).

بر پیشانی این تصنیف زیبا و دلنشین گفتاری از احمد شاه مسعود نقش بسته است...با آرزوی آن که خرد و داد بر ناراستی چیره گردد، یاد شیر دره ی "پنج شیر" را گرامی می دارم و مرگ زود هنگام هوگوچاوز را به روندگان راه حقیقت تسلیت می گویم...

با هم بخوانیم...ه. ح.

 :

رمز آزادگان

 "ما برای آزادی می رزمیم. برای من زیستن زیر چتر بردگی پست ترین نوع زندگی است." احمد شاه مسعود

 

خاک پر ماجرای ما شاهد

حسرت رفته های ما شاهد

قسمت پر بلای ما شاهد

بر حقیقت خدای ما شاهد

رزم ما از برای آزادیست

روی ما برخدای آزادیست

 

ما خرد را به خود علم کردیم

روی بر دفتر و قلم کردیم

بیش کردیم یا که کم کردیم،

رزم ما از برای آزادیست

روی ما برخدای آزادیست

 

خون ما ریخت اره ی ضحاک

خاک ما بیخت دشمن بی باک

سر چو برداشت ننگ ما از خاک

خشم ما سوخت خانه ی افلاک

رزم ما از برای آزادیست

روی ما برخدای آزادیست

 

زندگی ار برای نان باشد

هم چو سگ بهر استخوان باشد،

زندگی نه، بلای جان باشد

تا جهان بود و تا جهان باشد

تا فضا باشد و زمان باشد،

رزم ما از برای آزادیست

روی ما برخدای آزادیست