به ناهید عزیزم 

که از او مفهوم راستین دوست داشتن را آموخته ام و در باغ رویاها و یادمانهایم عطر وجودش جاریست.

حرفی ندارم جز این گفتگوی فرهاد کوهکن و خسروی زن ستیز  اندر باب عشق:

نخستين بار گفتش كز كجايي؟
بگفت از دار ملك آشنايي
بگفت آنجا به صنعت در چه كوشند؟
بگفت اندوه خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشي در ادب نيست؟
بگفت از عشقبازان اين عجب نيست
بگفت از دل شدي عاشق بدين سان؟
بگفت از دل تو مي گويي من از جان
بگفتا عشق شيرين بر تو چون است؟
بگفت از جان شيرينم فرون است
بگفتا هر شبش بيني چو مهتاب؟
بگفت آري، چو خواب آيد كجا خواب!
بگفتا دل ز مهرش كي كني پاك؟
بگفت آن گه كه باشم خفته درخاك
بگفتا گر خرامي در سرايش؟
بگفت اندازم اين سر زير پايش
بگفتا گر كند چشم تو را ريش؟
بگفت اين چشم ديگر دارمش پيش!
بگفتا گر كسيش ارد فراچنگ؟
بگفت آهن خورد و رخود بود سنگ
بگفتا گر نيابي سوي او راه؟
بگفت از دور شايد ديد در ماه
بگفتا دوري از مه نيست در خور،
بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگفتا گر بخواهد هر چه داري؟
بگفت اين از خدا خواهم به زاري
بگفتا گر به سر يابيش خشنود؟
بگفت از گردن اين وام(دين) افكنم زود
بگفتا دوستيش از طبع بگذار( از درون پاك كن)
بگفت از دوستان نايد چنين كار
بگفت آسوده شو كاين كار خام است
بگفت آسودگي بر من حرام است
بگفتا رو صبوري كن در اين درد
بگفت از جان صبوري چون توان كرد
بگفت از صبر كردن كس خجل نيست
بگفت اين، دل تواند كرد دل نيست
بگفت از عشق كارت سخت زار است
بگفت از عاشقي خوش تر چه كار است
بگفتا جان مده بس دل كه با اوست
بگفتا دشمن اند اين هر دو بي دوست
بگفت از دل جدا كن عشق شيرين
بگفتا چون زيم بي جان شرين
بگفت او آن من شد زومكن ياد
بگفت اين، كن كند بيچاره فرهاد
بگفت ار من كنم در وي نگاهي 
بگفت آفاق را سوزم به آهي
چو عاجز گشت خسرو در جوابش
نيامد بيش پرسيدن صوابش
به ياران گفت كز خاكي و آبي 
نديدم كس بدين حاضر جوابي
...
خسرو و شیرین اثر به یاد ماندنی و جاودانه ی حکیم نظامی‌ گنجوی