ما
ما
ما ایرانی ها در اروپا و آمریکا شهروندان نمونه ای هستیم.
در فهرست های ارایه شده مربوط به ده تای نخست (تاپ تن) مدیران سازمان ها، تشکیلات تجاریی، پایگاه های فضایی، بیمارستان ها، استادان دانشگاه های خارجی، کارآفرینان موفق، سایبر اندشان و برنامه ریزان، بازرسان کیفیت و مشاوران سیاسی/هنری /مدنی دنیا؛ کمایش با یک نام ایرانی رو به رو می شویم.
ایرانی ها در مقایسه با دیگر اقلیت های چینی، کوبایی، ایتالیایی، ژاپنی و هندی تبار در آمریکا، کارنامه ی درخشان تری دارند.
پس در بررسی کاستی ها و کمبودهای دست و پاگیر و گاه آزار دهنده ی شهری و روستایی در می یابیم که علل در جا زدن ها، زمینه های ارتشاء و اختلاس، دروغ ها و دزدی های تعمید داده شده، وعده های سرخرمن، ملوک الطوایفی مدیریتی و... به فردیت ایرانی بر نمی گردد. ریشه ها و پشتوانه های واپس ماندگی تعامل را باید در غیبت سیستم، مدیریت زمان/خطر، نبود برنامه ریزی های زمان بندی شده، اندیشه ورزی مشارکتی و کنشمندی قانون/هدف مند، چیرگی رابطه بازی، شخص گرایی، بده و بستان های مصادر امور، مسئولیت گریزی و نبود حس جوابگویی در قبال اقدامات انجام شده، کاربری ابزاری از باورهای همگانی و دریک کلام: عدم تناسب ساز و کارهای مدیریتی با ضروریات و مقتضیات انسان هزاره ی سوم / شهروند دهکده ی کوچک جهانی است.
ایرانی متهم به کم کاری، کاهلی و دو گانگی شخصیت، در معرض خبرهای شگفت اوری از آخرین دستاوردهای رفاه جمعی شهروندان و هم تباران خود در آن سوی آب های جهان است.
ما ایرانی ها می توانیم با پشتواتنه ی غنی فرهنگی،وحدانیت عملی و امکانات گسترده ی مادی /معنوی در اختیار ، شهروندان نمونه ای برای زیست کره باشیم اگر خود را باور و تحمل کنیم.
ه. ح. 