پرسه های اندیشه

در كارگروه مسكن دولت به تصويب رسيد

وام جديد ساخت و خريد مسكن

 وزراي عضو كارگروه‌مسكن تصويب كردند: تسهيلات سپرده‌گذاري ساخت مسكن كه سقف پرداخت آن در حال‌حاضر 30 ميليون تومان است به 40 ميليون تومان افزايش پيدا كند؛ اين مصوبه جديد، علاوه بر اينكه ضريب كارآيي وام ساخت‌وساز را ارتقا مي‌دهد، به متقاضيان مسكن بعد از 6سال محروميت از «تسهيلات كافي»، كمك مي‌كند تا بخشي از هزينه خريد مسكن را با وام بانكي پرداخت كنند؛ براساس تصميم اتخاذ شده در كارگروه مسكن، انبوه‌سازان بعد از 9ماه سپرده‌گذاري 20 ميليون توماني، مي‌توانند 40 ميليون تومان وام با نرخ‌سود عقودمشاركتي دريافت كنند كه در زمان فروش واحدهاي مسكوني، 35 ميليون تومان از آن به خريدار منتقل خواهد شد.

پیش‌بینی‌های بسیاری در مورد مرگ قریب‌الوقوع او صورت گرفته است، اما برلوسکنی همچنان زنده است. به‌‌رغم موفقیت شخصي‌اش، او در مقام رهبر کشور یک فاجعه است. فاجعه بودن او برای کشورش ایتالیا به سه صورت نشان داده می‌شود.
دو تای آنها معروف و شناخته شده هستند. اولین آنها داستان‌های عجیب و مستهجنی است که در مورد مهمانی‌های شبانه برلوسکنی (که به مهمانی‌های بونگا بونگا معروف شده است) وجود دارد. یکی از این داستان‌ها در مورد رابطه جنسی برلوسکنی با یک دختر که زیر سن قانونی بود، است که موجب به دادگاه کشیده شدن او هم شد. جریان این دادگاه که به نام «روبی گیت» معروف شده است، نه‌تنها وجهه برلوسکنی را خراب كرد، بلکه وجهه ایتالیا را نیز در جامعه بین‌المللی از بین برد.
اگرچه رسوایی اخلاقی به خودی خود شرم‌آور است، اما اثرات آن روی عملکرد برلوسکنی به عنوان یک سیاست‌مدار آنچنان گسترده نبود. ما بیشتر به مورد دوم و فاجعه‌بار او اعتراض داریم: فساد مالی او. در این سال‌ها او بارها به کلاهبرداری، دست بردن در حساب‌های مالی کشور و دادن رشوه اقدام کرده است. طرفداران او ادعا می‌کنند که او هیچ‌وقت به این اتهام‌ها محکوم نشده است، اما این حقیقت ندارد. برلوسكني چندین بار محکوم شد، اما تنها به این دلیل که پیچیده بودن پرونده‌ها باعث طولانی شدن دادگاه و رسیدگی به پرونده‌ها شد، بنا بر محدودیت‌های قانونی پرونده‌ها مختومه اعلام شد، حداقل در دو مورد خود برلوسکنی قانون را برای این موضوع تغییر داد. به همین دلیل بود که یک روزنامه در آوریل سال 2001 ادعا کرد که برلوسكني برای رهبری ایتالیا مناسب نیست.
ما هیچ دلیلی برای تغییر کردن رای دادگاه در موارد ذکر شده ندیدیم. اما اکنون روشن است که نه رسوایی اخلاقی و نه تجارت‌های مشکوک آقای برلوسکنی، دلیل اصلی فاجعه‌بار بودن و بدنام شدن او در نزد ایتالیایی‌ها نیست. مهم‌ترین دلیل فاجعه‌بار بودن برلوسکنی برای ایتالیا مورد سوم است: بی‌اعتنایی عجیب او به شرایط اقتصادی کشورش. شاید به دلیل مشکلات قانونی به وجود آمده برای برلوسکنی، او نتوانسته باشد در این 9 سال به عنوان نخست‌وزیر چاره‌ای برای ضعف عظیم اقتصادی ایتالیا بیندیشد. حتی ممکن است که او اصلا از این ضعف خبر نداشته باشد. دلیلش هر چه باشد، او کشوری خم شده زیر بار قرض و بدهی بر جای گذاشته است.
یک بیماری مزمن، اما نه از نوع جدی و خطرناکش
این نتیجه‌گیری هراس‌انگیز ممکن است محققان بحران یورو را بهت‌زده کند که البته باید از سیاست‌های سفت و سخت وزیر اقتصاد دولت برلوسکنی، جولیو ترمونتی ، تشکر کرد که ایتالیا تا به اکنون دچار قهر و غضب بازار نشده است. ایتالیا فعلا در بین کشورهای بحران‌زده قرار ندارد. ایتالیا از ایجاد بحران در بازار خانه و مستغلات جلوگیری كرد و بانک‌های این کشور نیز ورشکسته نشدند. اشتغال ثابت نگه داشته شد: نرخ بیکاری 8 درصد است، در حالی که نرخ بیکاری در اسپانیا 20 درصد است. کسری بودجه در سال 2011، چهار درصد از GDP شده است، در حالی که این رقم در فرانسه 6 درصد است.