فريدون جنيدى:
بناى ادبيات فارسى، به دست مديرانى كم دانش، درحال ويرانى است
نگاه اشتباهى به شاهنامه وجود دارد

جنيدى معتقد است، دور نگه داشتن متن شاهنامه از كتاب هاى درسى، در حكم خيانت به كودكان و جامعه است. مى گويد؛ جايگزين كردن آثار فاخر با آثار چند نوقلم؛ كار اشتباهى است و روزى اين اقدامات باعث سقوط بناى ادبيات در ايران خواهد شد. فريدون جنيدى؛ محقق و شاهنامه پژوه؛ ضمن انتقاد از جاى خالى و نقش كمرنگ شاهنامه و داستان هايش به عنوان غنى ترين گنجينه ى ادبى در ايران، از تنگ چشم هاى نابخردانه اى كه از پرداختن به شاهنامه در كتاب هاى درسى ممانعت مى كنند، ابراز تاسف كرد. وى در گفتگو با ايلنا افزود: من سال هاست كه هيچ ارتباطى با حوزه ى تبيين و تنظيم كتب درسى مدارس ندارم، ولى نظر مشخصى درباره ى وضعيت اين حوزه ها دارم؛ به اعتقاد من بناى ادبيات فارسى، به دست مديرانى كم دانش، درحال ويرانى است. جنيدى گفت: عملكرد آن ها با حذف يا ممانعت كردن از ورود آثار بزرگان ادبيات ايران و افزودن سازه هاى ناهنجار جديد، بالاى اين بنا؛ باعث مى  شود يك روزى اين بناى عظيم، فرو بريزد و خاك و خاكستر ناشى از اين سقوط روى سر مسوولان و البته مردم ايران آوار شود. اين محقق شناخته شده، در اشاره به دخل و تصرفاتى كه طى چند ساله ى اخير در كتب درسى صورت گرفته و منجر به حذف برخى از آثار شاخص و جايگزين كردن آن ها با آثارى سخيف، يادآور شد: شديدا با رويكرد هاى نابخردانه اى كه با سهل انگارى و بى توجهى تمام؛ دست در كتاب هاى درسى مى برند و متون فاخر را از آن ها بيرون مى كشند، مخالفم. وى اظهار داشت: چه توجيهى مى تواند داشته باشد؛ اينكه انبوه متن هاى برجسته و گران سنگ را از كتاب هاى درسى حذف كنند و آن را با آثار چند نوقلم كه اتفاقا آثار ارزشمندى هم ندارند، جايگزين كنند؟ همين است كه مى گويم بناى چندصد ساله ى ادبيات فارسى رو به ويرانى است! زيرا اين كار، حكم قطع كردن ريشه هاى ما را دارد. جنيدى ضمن بيان اين مطلب كه برخى از آثار مندرج در كتب درسى، لياقت اين جايگاه را ندارند، گفت: وقتى كلام فاخر و عميق استوانه هاى بزرگ ادبيات فارسى را از كتاب ها حذف مى كنند و آن را با متن هاى سطحى نگر برخى از افراد، جايگزين مى كنند؛ مطلقا نوعى خيانت است در حق كودكان و مردم. من حتى آثار برخى از اين افراد را كه بررسى مى كردم؛ از آثارشان بيزار شدم! وى در پاسخ به اين سوال كه خالى ماندن جاى شاهنامه در كتاب هاى درسى به دليل عدم وجود تخصص است و يا نگاهى نشانه دار؛ افزود: با قسمت اول حرف شما، كاملا موافقم و بر اين باور هستم كه به راستى در اين حوزه ها، نيروى متخصصى كه بتواند التزام پرداخت به شاهنامه را درك كرده و از متن اين گنجينه ى گران بها، آثارى را به فراخور سن كودكان در كتاب ها بگنجاند، وجود ندارد. رييس بنياد نيشابور، اضافه كرد: اما در مورد سوال دوم بايد بگويم؛ علاوه بر نبود تخصص لازم در اين حوزه ها؛ متاسفانه نگاه اشتباهى به شاهنامه مى شود. به عبارت ديگر؛ گويا با شاهنامه دشمنى دارند. وى كه به مدت ۳۰ سال است كه هر هفته جلسات شاهنامه خوانى را در بنياد نيشابور برگزار مى كند، افزود: اين در شرايطى است كه شاهنامه، شناسنامه ى ما ايرانى ها به شمار مى آيد و قرابت با آن فوايد زيادى را براى جامعه ى ما دربر
خواهد داشت. به عنوان مثال، يكى از دوستان معلم من؛ يك روز نزد من آمد و گفت؛ در مقابله با شيطنت ها و بى نظمى هاى دانش آموزان دختر خود در مقطع دبستان، با يادآورى فرهنگ و تمدن نياكان ما و اشاراتى به داستان هاى شاهنامه، بچه ها را مواخذه كرده و دانش آموزان كلاس با شنيدن اين تعريفات، به سرعت سكوت اختيار كرده و بارقه اى از افتخار و فرهنگ در چشمان آن ها ديده است. جنيدى ادامه داد: اين مثال ها، نشان مى دهد كه مردم چقدر دل شان مى خواهد كه با مفاخر فرهنگى شان در ارتباط باشند. اما متاسفانه اين امكان؛ معمولا از آن ها گرفته شده و يا اصلا در اختيارشان نبوده است. وى گفت: بنابراين؛ توصيه ى من به مسوولان فرهنگى و آموزشى كشور اين است كه جلوى اين رويكردهاى نابخردانه و ناآگاه را بگيرند و نمود قابل قبولى را از آثار فاخر ادبيات ايران، ازجمله شاهنامه كه جايگاهش جهانى است، در كتاب هاى درسى بگنجانند.