زمستان خوانده ها / یادداشت 62 م

 
در گذار از تنگناهای سینمای مصادره شده
 
به روایت ناصر تقوایی / احمد طالبی نژاد. - تهران: زاوش، 1392
 
* به هر حال ما فرزند زمان خویش هستیم... *
 
ناصر تقوایی( زاده ی 1320 آبادان) نویسنده ی نوآور و خلاقی در سینماست، تجسم  آرزوهای  تحقق یافته ی سینمایی احمد محمود(1381-1310). کتاب " به روایت ناصر تقوایی" فراهم آمده ی گفتگوهای طولانی( هر بار دست کم 5 ساعت) چند ساله ی صمیمی و روشنگرانه است.  و همانند همیشه، منش کارگردان نوآور، راست اندیشانه و به دور از ژست های روشنفکرانه، تهی از انگ زنی و آن چنان که این روزگار در رنگین نامه های روشنفکری رایج شده، بر کنار از تحریف تاریخ است به نفع قدرت تمامیت خواه. خواندن کتاب برای نویسندگان و سینماگران جوانی که می خواهند ناوابسته به خلاقیت برسند، سرشار از رهنمودها و دستاوردهای گرانقدری است. 
فصل های کتاب: 1. ورود /2. در حضور دیگران / 3. رهایی / 4. ضد قهرمان / 5. نفرین /6. کار، کار انگلیسی هاست / 7. پس از دایی جان / 8. داشتن یا نداشتن / 9. من آهنم / 10. نویسندگان غیرقابل تحمل اند / 11. کلیات + بیوگرافی و تصاویر / بدون نمایه نام ها و موضوعات. 
به نشانی ناشر، پیشنهادهایی برای چاپ آینده و درست نویسی عنوان مجموعه داستان ناصر تقوایی ارسال می گردد. 
 
کتاب یادآور نام های نیکمردانی مانند رضا قطبی، فرخ غفاری و فروغ فرخزاد است. 
احمد رضا طالبی نژاد در پیش گفتار چاپ دوم می نویسد:" هم چنان بر این باورم که تقوایی حق بزرگی به گردن نسل ما و سینمای نوپای ایران دارد و آشنایی نسل جوان ما با دیدگاه های وی، در غنا بخشیدن به دانش و بینش آنان کمک رسان خواهد بود. "
یکی از پرسش های تکان دهنده ( برای وجدان های به خواب نرفته) از سینماگر نوجوی دهه ی 40 شمسی ایران، سکوت معترض و انتظار آمیزش در سال های پس از انقلاب بوده است. ناصر تقوایی پیروزمندانه می گوید: " هنرمند در ایران، همیشه باید با نگفتن حرف بزند. قوم ایرانی هرگز  آزادی به معنای واقعی را تجربه نکرده است... " ص.  52
*
*
*
هاشم حسینی
سیزدهمین روز زمستان بلاد البرز ابری