به نام حافظ:


اي نسيم سحر آرامگه يار كجاست

منزل آن مه عاشق‌كش عيّار كجاست

شب‌تار است و ره وادي ايمن در پيش

آتش طور كجا موعد ديدار كجاست

هر كه آمد به جهان نقش خرابي دارد

در خرابات بگوييد كه هشيار كجاست

آن‌ كس است اهل بشارت كه اشارت داند

نكته‌ها هست بسي محرم اسرار كجاست

هر سر موي مرا با تو هزاران كار است

ما كجاييم و ملامتگر بيكار كجاست

باز پرسيد ز گيسوي شكن در شكنش

كاين دل غمزده سرگشته گرفتار كجاست

عقل ديوانه شد آن سلسلة مشكين كو

دل ز ما گوشه گرفت ابروي دلدار كجاست

ساقي و مطرب و مي جمله مهيّاست ولي

عيش بي‌يار مهيّا نشود يار كجاست

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

فكر معقول بفرما گل بي‌خار كجاست

یاد درگذشتگانی که با آثار گرانقدرشان همیشه زنده اند، گرامی

لئون میناسیان ژژوهشگر نام آور ایرانی ارمنی درگذشت

 
این نویسنده و پژوهشگر ایرانی پس از چند روز که در بستر بیماری بود، در بامداد روز اول ژانویه ۲۰۱۳ میلادی از دنیا رفت.
لئون میناسیان متولد سال ۱۲۹۹ خورشیدی در روستای ارمنی نشین «خویگان» در شهرستان فریدن استان اصفهان بود. سال ۱۳۳۰ به اصفهان رفت و تا سال ۱۳۶۰ خورشیدی به مدت ۳۰ سال در مدارس ملی ارامنه جلفا مشغول آموزش بود. او در اصفهان از سال ۱۳۴۶ خورشیدی به عنوان سرپرست افتخاری موزه ارامنه جلفا و از سال ۱۳۵۱ به مدیریت چاپخانه جلفا برگزیده شد و پس از بازنشستگی از سال ۱۳۵۹ مسؤولیت کتابخانه کلیسای وانک نیز به او واگذار شد. او موفق شد که اسناد و مدارک بایگانی شده ۳۵۰ساله کلیسای وانک را گردآوری و تنظیم کند که در سال ۱۳۶۲ به چاپ رسید.
میناسیان نویسندگی را از کودکی آغاز کرد و بعدها در کنار تدریس، بخش عمده وقتش را صرف مطالعه و پژوهش می کرد.
او ۷۰ جلد کتاب ۱۰ جلد به زبان فارسی و ۶۰ جلد به زبان ارمنی درباره تاریخ ارامنه فریدن و جلفا، تاریخ هنر و هنرمندان ارامنه این منطقه، نسخ خطی موجود در موزه جلفا و... نگاشته است.
برخی از آثار لئون میناسیان عبارت اند از: «تاریخ سیصدوپنجاه ساله ارامنه فریدن»، «تاریخچه اولین چاپخانه ایران در جلفای اصفهان از سال ۱۶۳۸ تا ۱۹۷۲ میلادی»، «مؤسسه های ارامنه ایران»، «فهرست کتاب های خطی موزه ارامنه جلفا»، «چهار کتاب از سرایندگان و نوازندگان ارمنی فریدن». «صومعه های ارامنه ایران»، «تاریخ ارمنیان جلفای اصفهان در یکصد و چهل سال اخیر ۱۹۹۶ ۱۸۵۶»، «دو فرمان از حضرت رسول و حضرت امیرالمؤمنین»، «نظر مختصری به آیین مذهبی ارامنه ارتدوکس» و «ارمنیان ایران».

 کسی که چند نفر بود...

مرتضی ثاقب‌فر (۹ مرداد ۱۳۲۱ تهران - ۱۱ دی ۱۳۹۱ تهران) جامعه‌شناس، نویسنده، مترجم، شاهنامه شناس و پژوهش‌گر تاریخ و فرهنگ ایران.

دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه سوربن فرانسه. او یکی از مترجمان پرکار در حوزهٔ ایرانشناسی بود. بیشتر ترجمه‌های ثاقب‌فر در زمینهٔ تاریخ هخامنشی است و شماری از منابع و مراجع اصلی در زمینهٔ هخامشی‌پژوهی به دست او به فارسی ترجمه شد. ضمن اینکه با سبکی خاص خود و با شیوهٔ دقیق به ترجمهٔ این آثار پرداخت. او با توجه به مولف بودن خودش در زمینه ایرانشناسی، هرجا که نوشتار اصلی را دچار خطا و یا بی انصافی می‌دید، در پاورقی یا مقدمه ایرادات را به خواننده تذکر می‌داد.[۱]

او به عنوان عضو هیئت علمی کنگره بین‌المللی هزاره شاهنامه برگزیده شده بود.

 پیکر مرتضی ثاقب‌فر جامعه شناس و مترجم آثار تاریخی آدینه گذشته 15 دی در تهران به خاک سپرده شد.

محسن باقرزاده مدیر انتشارات توس و ناشر کتاب‌های این مترجم با اعلام خبر درگذشت مرتضی ثاقب‌فر، گفت: «این مترجم پیشکسوت شب گذشته بر اثر سکته مغزی در بیمارستان درگذشته‌است.»

به گفته  او، زمان مراسم خاکسپاری ثاقب‎فر به زودی اعلام می‌شود و خانواده این مترجم در حال رایزنی برای خاکسپاری او در قطعه هنرمندان و یا نام‌آوران بهشت زهرا (س)هستند.

 این مترجم که از دو زبان فارسی و فرانسه آثار تاریخی را به فارسی ترجمه می‌کرد تاکنون بیش از 100 جلد کتاب، تألیف و ترجمه، منتشر کرده است. «شاهنامه و فردوسی و فلسفه تاریخ ایران»، «بن‌بست‌های جامعه‌شناسی» از نوشته‌های او و «یونانیان و بربر‌ها» امیرمهدی بدیع، «تاریخ کمبریج» مجموعه 14 جلدی «تاریخ هخامنشیان» دانشگاه خرونینگن هلند و «اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری» ماکس وبر ترجمه‌های این مترجم پیشکسوت است.

مرتضی ثاقب‌فر 9 مردادسال  1321 در تهران متولد شد. او سال 1356 با ترجمه کتاب جامعه‌شناسی و فلسفه امیل دورکیم وارد دنیای ترجمه شد.

ثاقب‌فر مدرک کارشناسی ارشد جامعه شناسی‌اش را از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرده بود.