یاد نیمای نام آور بارورتر باد

من از این دونان شهرستان نیم

خاطر پر درد کوهستانیم / نیما

نیما در روزگار خود با واپس اندیشانی می زیست که اکنون هم هنوز بر خوردار از  جبر زمانه، بر تار و پود دستاوردهای او و روندگان راستین ادبیات پیشرو سد و دیوار ساخته اند مقراض به دست...

 و از شگفتی های این زمانه ی پر شتاب دگرگونی های ناگزیر سیاسی / فرهنگی که با زایش درونه برونه های زیبا شناختی بی سابقه ای همراه بوده است آن که: نوچه های خوش نشسته این دشمنان توسعه ی پایدار در صفحات ادبی چپ و راست زیر عنوان شعر ناب/ ولایت/ گفتار  و ... دارند گرد و خاک به پا می کنند... چنان که همگان آگاه اند به این معلق بازی ها...

و:

این سخن بگذار تا وقت دگر...ه. ح.

 

آی آدم ها


آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد می سپارد جان.
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید،
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند،
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان!
آن آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره ،جامه تان بر تن؛
یک نفر در آب می خواند شما را .
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آب ها بیرون
گاه س، گه پا .
آی آدم ها!
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید
می زند فریاد و امید کمک دارد
آی آدم ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده، بس مدهوش
می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می آید:
_"آی آدمها" .....
و صدای باد هر دم دلگزاتر
در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب های دور و نزدیک
باز در گوش این نداها
"آی آدم ها".......

 

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج (زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۴ [۱] خورشیدی در دهکده یوش استان مازندران - درگذشته ۱۳ دی ۱۳۳۸ [۲] خورشیدی در شمیران شهر تهران) شاعر معاصر ایرانی است. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.

نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش گذاشت.

تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما پدید آورنده ی آن گشت.