زمستان خوانده ها / یادداشت هشتاد و یکم
*
...آه کوتاهی در تاریکی... / کام مرگ، ص. 111
*
آنسوی زمان/ شاعره و مترجم: بهاره شرفی. - تهران: 1395
 
مجموعه سروده ای رمانتیک، بی وزن و دو زبانه از شاعره ای پراحساس، بهاره شرفی(1370) که به روایت عشقی زنانه نشسته است. راوی در حسرت کودکی اش که یک سده دور افتاده، خود را در کلاف رویا می پیچد. آیا بهاره شرفی به بازآفرینی تصاویر تازه ای از زندگی دست یازیده است؟ اگر نوشته ها را اتوبیوگرافی گنگ خواب دیده ای بدانیم در روزگار کرمانده از اوراد عشق، شاید به حریم این سخن ایزدبانوی شعر نزدیکتر شویم که تا دلی آتش نگیرد، حرف جانسوزی نگوید... 
عناوین شماری از سروده های این دفتر: 
نخستین عشق/ یک شب، یک رویا/ مثل یک زن کاملا عادی/ تانگوی عشق/ بعد من/ برای قهرمانی که دیر آمد/ رجوع دل / محک
 
در راستای آن که چاپ تازه ای از این سروده ها، همراه با نوآمده ها - تراش خورده و ویراسته منتشر شود، نکته های زیر را از سوی یک خواننده ی حرفه ای شعر تقدیم محضر متبرک شاعر می کنم:
1. شعر باید ایجاز ممکن پیام باشد، آهنگین، رنگین و پر تصویر... 
2. سروده ها باید آشنایی زدایی کنند، تازه و گیرا... 
3. ترجمه ی انگلیسی سروده ها، در مواردی نارسا و حتی نادرست از آب در آمده است. 
4. چند نمونه ی اشتباهات واژگانی:
در انگلیسی simpleness نداریم.  به جای آن simplicity به کار می برند. 
5. کاش برای preface پیشگفتار می آمد تا مقدمه و Beyond the Time ، "فراسوی زمان"برابر گذاشته می شد... 
6. ترجمه شده:
Lahad stone are big pieces of stones... (118)
گذشته از اشتباه تطابق نهاد مفرد با گزاره(فعل) جمع، باید خاطر نشان ساخت که سنگ لحد را روی پیکر مدفون قرار نمی دهند که خاک بر روی آن نریزد.  این تخته سنگ برای جلوگیری از چنگ اندازی ددان به جسد کار گذاشته می شود. و برابر پیشنهادی این جانب برای سنگ لحد:
Corpse stone slab
7. و بایسته است که هم در نوشتار پارسی و هم انگلیسی، از رسم خط معیار/ استاندارد پیروی کنیم... 
*
*
*
هاشم حسینی
ابتدای جاده ی چالوس
54/زمستان/ 95